Αποχαιρετώντας το Νηπιαγωγείο!

Πάτα την εικόνα

"Οι μικροί σπόροι κοιμούνται κρυμμένοι 

κάτω από την επιφάνεια της γης 

μέχρι να μπει σε κάποιον από αυτούς 

η ιδέα να ξυπνήσει. 

Τότε τεντώνεται και δειλά-δειλά 

πετάει προς τον ήλιο 

ένα πολύ όμορφο βλασταράκι..."

(Antoine de Saint-Exupery)

Αγαπημένο μου παιδί,

τη μέρα που πέρασες την πόρτα του σχολείου μας, ήσουν ένα μικρό βλασταράκι που μόλις είχε ανοίξει τα μάτια του δειλά-δειλά 

να αντικρίσει τον κόσμο των μεγάλων.

Πρέπει να σου πω, ότι είχα την ίδια αγωνία με σένα. Δεν ήξερα τι θα συναντήσω. Δεν ήξερα πως θα είναι. Αλλά είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ.

Να ξέρεις ότι όπως ο ήλιος αγκαλιάζει με τη ζεστασιά του τα μικρά βλαστάρια, 

έτσι και γω προσπάθησα πολύ να σε βοηθήσω 

να ξεδιπλώσεις ό,τι ομορφότερο 

κρύβεις μέσα σου.

Τώρα ήρθε η στιγμή να αποχαιρετιστούμε 

και να κρατήσουμε και οι δυο αναμνήσεις 

από τις στιγμές που περάσαμε μαζί.

Συνήθως κάθε φορά, σαν πλησιάζει στο τέλος μία χρονιά, όλοι ρωτούν "πώς πέρασες, μικρό μου;" ή "τι θα σου μείνει αξέχαστο από του Νηπιαγωγείου τη γειτονιά;".

Πολύ λίγοι είναι αυτοί που ρωτούν εμάς, 

πώς αισθανόμαστε που φεύγεις μακριά.

Δύσκολο να χωρέσουν σε δυο γραμμές και να ντυθούν με λόγια όσα αισθάνομαι τώρα που τελειώνει αυτή η χρονιά και θα πούμε "αντίο".

Από τις αμέτρητες στιγμές που ζήσαμε θα φυλάξω για πάντα αυτές που με κοιτούσες με τα λαμπερά σου ματάκια, τις αγκαλιές σου που γέμιζαν την καρδιά μου με λουλούδια, τα φιλιά σου που έφερναν την Άνοιξη, το δυνατό σου γέλιο, την υγρασία που έμενε στα δάχτυλά μου κάθε φορά που προσπαθούσα να διώξω δάκρυα λύπης μακριά, τα "μαμά" που κατά λάθος σου ξέφευγαν κάθε φορά που ήθελες κάτι να μου πεις...

Σ' ευχαριστώ που ήσουν κομμάτι της ζωής μου εννιά ολόκληρους μήνες...

Αν με ρωτήσεις τι θέλω από εμένα να κρατήσεις, θα σου πω μια φράση μοναχά: να μπορείς να προχωράς με το φως της αγάπης.

Εύχομαι να σε βοήθησα έστω και λίγο να κατανοήσεις πόσο μοναδικός άνθρωπος είσαι. 

Η χρονιά που περάσαμε μαζί 

ας είναι η αρχή για μια μαγική διαδρομή!

Να το μυστικό μου...

Είναι πολύ απλό...

Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, 

την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν...

Αποχαιρετώ το νηπιαγωγείο 

Όλα όσα έμαθα στο πρώτο μου σχολείο,

μην περιμένετε με δυο λόγια να τα πω,

γιατί στ' αλήθεια δεν μπορώ.

Είναι πράγματα απλά,

αλλά πολύ σημαντικά:

να μοιράζομαι, να αγαπώ, να θυμώνω

και ύστερα από λίγο να φιλιώνω,

να βρίσκω τρόπους να πω "ευχαριστώ" μα και 

"συγγνώμη",

όταν άθελά μου τον φίλο μου πληγώνω.

Να ζωγραφίζω, και να κατασκευάζω,

με πλαστελίνη, με μαρκαδόρους, με μπογιά, 

 πινέλο, κιμωλία

να ταξιδεύω στου ονείρου τη μαγεία.

Να τραγουδάω, να χορεύω,

να τρέχω και ξέγνοιαστα να παίζω,

να γελάω, να ρωτάω με πολλά "γιατί",

απορώντας για το καθετί.

Ήρθε η ώρα να πω αντίο στο Νηπιαγωγείο

και όλα αυτά θα κρατώ στην καρδιά και στο

μυαλό μου

πολύτιμο θησαυρό και οδηγό μου αληθινό.

Βάζουμε πλώρη λοιπόν για άλλες θάλασσες.

Σας αποχαιρετάμε.

Πάτα την εικόνα