Ο Εγωιστής γίγαντας

Ο Εγωιστής γίγαντας

Ο εγωιστής γίγαντας θέλει να χαίρεται μόνος του 

τον πανέμορφο κήπο του. 

Τη μέρα που επιστρέφει στο κάστρο του 

–ύστερα από πολύχρονο ταξίδι– 

διώχνει οργισμένος τα παιδιά που βρίσκει να παίζουν σ’ αυτόν. 

Από κείνη τη στιγμή, όμως, ο χειμώνας παγώνει 

όλα τα δέντρα και τα λουλούδια. 

Τίποτα πια δεν τολμά ν’ ανθίσει και 

η άνοιξη δείχνει να έχει ξεχάσει τον κήπο του εγωιστή γίγαντα 

μέχρι τη μέρα που εκείνος δέχεται 

το αναπάντεχο φιλί ενός μικρού αγοριού.

Τότε όλα αλλάζουν. 

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αλλάζει η καρδιά του γίγαντα.

Ένα πανέμορφο παραμύθι που μας δείχνει ότι όλα τα καλά του κόσμου δεν αξίζουν τίποτα όταν η καρδιά μας είναι άδεια και παγωμένη.   

Πότε ήταν ευτυχισμένος ο γίγαντας;

Πότε ήταν δυστυχισμένος;

Το ίδιο και τα παιδιά...

Μπορούμε να περπατήσουμε σαν γίγαντες, σαν νάνοι. 

Να τεντώσουμε το σώμα μας  και να γίνουμε γίγαντες, 

να το μαζέψουμε και να γίνουμε νάνοι. 

Να μιλήσουμε σαν γίγαντες και σαν νάνοι.

Να ζωγραφίσουμε το σπίτι του νάνου και το σπίτι του γίγαντα.

Να το κτίσουμε με τα τουβλάκια μας.